کد مطلب:36647 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110

كسانی كه به حیات دیگر ایمان دارند خود بر چند دسته تقسیم می شوند: عده ای كه این دنیا و آن جهان را با هم ضد و ناسازگار می شمارند و عده ای كه این دو را سازگار می دانند. باز در میان قائلین به سازگاری دو عالم، به طور عمده و عام دو فكر هست: آنها كه آن دو حیات را در عرض هم می بینند و آنها كه آن دو را در طول هم می بینند (یعنی یكی را مقدمه دیگری و اخس از دیگری).

در عصر جدید، پاره ای از مسلمین، اعتقاد به حیات اخروی را مقدمه و مبنا برای سعادت دنیوی دانسته اند یعنی به واقع، آخرت را مقدمه دنیا شمرده اند. اینان همان كسانی اند كه گاهی ارباب ایدئولوژی هم نامیده شده اند. به هر حال، هر یك از این تصویرها مطمئنا در شیوه ی زندگی این جهانی آدمیان تاثیر می گذارد.

در مقام تصویر نسبت طولی میان این دنیا و آن جهان، گفته اند كه این جهان مانند مزرعه، یا تجارتخانه و یا مسافرخانه ای است. و در مقام تصویر نسبت ضدیت این جهان و آن جهان، از مثال زندان استفاده كرده اند. صوفیان ما تصویرشان از این دنیا تصویر یك زندان یا یك چاه است دنیا را جایی می دانند كه آدمی از بد حادثه در آن گرفتار آمده است. از نظر آنها در جامه ی جسم درآمدن و هیات یك موجود طبیعی و

[صفحه 174]

مادی را به خود گرفتن بلیه ای است كه باید هر چه زودتر از آن رهایی یافت. باید این جامه ی نامبارك را از اندام وجود خود كند و در زمره ی فرشتگان درآمد. بد نیست همین مسئله را قدری بكاویم و در تصویر صوفیانه از معیشت دنیوی دقت بیشتری بورزیم.

صفحه 174.